"Πώς
να τα βάλεις με τα κελεύσματα της μοίρας; Πώς να συμβιβαστείς με τα ακατανόητα;
Το
γελαστό παιδί μας έφυγε...
ΤΡΑΓΩΔΙΑ...
Ανείπωτος ο πόνος. Το θλιβερό μαντάτο έφτασε πριν λίγο από τη Σερβία.
Ο
μαχητής μας, ο αδερφός μας, ο Stevan έγινε άγγελος. Πέταξε στους ουρανούς...
17
Αυγούστου 2021. Πάτησε Λιόσια. Μας χάρισε απλόχερα το χαμόγελο. Δύσκολοι οι
καιροί. Το είχαμε όλοι ανάγκη.
14
Νοεμβρίου 2021. Πάγωσε ο χρόνος. Ο αδερφός μας άρχισε να δίνει την πιο μεγάλη
μάχη της ζωής του.
Αντλούσε
δύναμη η ομάδα από τον αγώνα του. Από το πάθος του. Από την προσδοκία. Από την
ελπίδα.
5
Δεκεμβρίου 2021. 22 ημέρες μετά δηλαδή... Η άνιση μάχη τελείωσε. Ο Stevan δεν
άντεξε...
Τι
να πεις στην οικογένειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερφή του, στη
σύντροφο;
Τσακισμένη
και η αθλητική του οικογένεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνειδητοποιήσει, ότι έχασε το
παλικάρι της;
«Άγγελε
συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι,
χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι...», έγραψε ο ποιητής.
Δεν
υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν υπάρχουν...
Η
Ιστορία του ενδόξου Σωματείου μας συνυφυσμένη με τα δύσκολα και τις τραγωδίες,
αλλά Χάρε το παράκανες...
«Σπάσε
καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί...»
Καλό
κατευόδιο, αδερφέ μας".